Σάββατο 7 Νοεμβρίου 2009

Πληγή.

Δε ξερω ποιο ειναι το πιο ασχημο συναισθημα.
Να νιωθεισ στο λαιμο σου μια μαζα σε σχημα μπαλασ η οποια φτυνει σε ολο σου το στομα
πυον κι αιμα ή να σε ξεχναει ενα αγαπημενο σου προσωπο.
Υποσχεσεισ.."σαγαπω","αυριο στισ 10 για καφε","θα σε παρω τηλεφωνο"..ολεσ το ιδιο σημαντικεσ οταν προερχονται απο εκεινουσ που αγαπασ. Θα πρεπε να το εκτιμουν αυτο,
δεν ειναι πολλοι εκεινοι που εχουν θεση στην καρδια σου περα απο τα ζωα.
Μαζι με τον αρρωστημενο σου βηχα, πακετο πανε κι οι αρρωστημενεσ σου σκεψεισ, υπο τον αρρωστημενο ηχο σλατζ συγκροτηματων. Αλλωστε δε νιωθεισ και πολυ πανκ ροκ τωρα.
Οσο πιο γνωστη γινεται η ασθενεια σου, τοσο πιο πεπεισμενη εισαι για το οτι οι χειροτεροι εχθροι σου χαμογελουν με τα πιο πλατια, σατανικα χαμογελα. Σιγουρα, υπερβαλλεισ στισ λεξεισ και στα συναισθηματα, αλλα πλησιαζεισ την πραγματικοτητα πιο πολυ απο οτι θα μπορουσεσ να φανταστεισ.
Η εικονα του εξασθενημενου σου σωματοσ στο τελευταιο σου κρεβατι,με 5-6 ανθρωπουσ γυρω σου να υποκρινονται οικτο και θλιψη για μια πεθαμενη φιλια κι εναν μελλοθανατο εχθρο.
Τοτε θα ψιθυρισεισ τισ τελευταιεσ σου λεξεισ..
..μπορουν απλεσ λεξεισ να καταστρεψουν ολοκληρεσ ζωεσ;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου